Film zrealizowany na podstawie sztuki Charlesa Bennetta z 1928 roku. Główna bohaterka Alice White (Anny Ondra), broniąc się przed gwałtem, zabija napastnika i ucieka. Po pewnym czasie świadek morderstwa zaczyna ją szantażować.

Zrealizowany w okresie przełomu dźwiękowego Szantaż powstał w dwóch wersjach: niemej i częściowo dźwiękowej (był to pierwszy brytyjski film mówiony!). Wersja niema została wprowadzona do kin, które nie były jeszcze przygotowane na nową technologię.

To właśnie w niej Hitchcock eksperymentuje ze zmianą ustawień kamery, skutecznie uciekając od teatralności pierwowzoru. Reżyser nie mógł sobie pozwolić na to samo w dźwiękowej wersji filmu przez wzgląd na techniczne ograniczenia, takie jak obecność mikrofonu zbierającego dźwięk na planie. Nieme obrazy były najczystszą formą kina – mówił Hitchcock.

Początkowe osiem minut Szantażu to prawdziwy popis montażowej maestrii. Ukazuje sekwencję scen przedstawiających pościg policji za przestępcą, zakończony schwytaniem i osadzeniem go w celi. W warstwie fabularnej filmu pojawiają się motywy, które będą powracać w filmografii Hitchocka wielokrotnie: fascynacja męską agresją seksualną, kruchość kobiet, przemoc, sytuacje graniczne.