David Holm, alkoholik, który ma na sumieniu cierpienie swojej żony i dzieci, w sylwestrową noc upija się na cmentarzu i w wyniku bójki traci przytomność. We śnie nawiedza go dawny przyjaciel, który zmarł ostatniego dnia poprzedniego roku, dlatego pełni obowiązki woźnicy karawanu Śmierci. Zjawa przypomina Davidowi o dawnym szczęśliwym życiu rodzinnym, które mężczyzna poświęcił dla nałogu, a także o miłosiernej siostrze Edit z Armii Zbawienia, która bezskutecznie usiłowała mu pomóc. Nocna wędrówka wraz z woźnicą śmierci odmienia Holma i skłania go do naprawienia wyrządzonych bliźnim szkód.

To arcydzieło szwedzkiej szkoły filmowej (znane również pod tytułami Wózek widmo lub Woźnica śmierci) jest adaptacją opowiadania Niewidzialny woźnica Selmy Lagerlöf, pierwszej kobiety wśród laureatów literackiej Nagrody Nobla. Oba utwory odwołują się do bretońskiej legendy, mówiącej, że osoba, która jako ostatnia umrze przed północą w sylwestrową noc, zostaje furmanem wozu Śmierci i przez kolejny rok będzie przewoziła dusze zmarłych. Furman śmierci był pierwszą produkcją studia R?sunda i stanowił dowód jego nowoczesnych możliwości technicznych. Film wyróżnia nie tylko misterna szkatułkowa kompozycja opowiadania, lecz także wyszukane eksperymenty zdjęciowe autorstwa Juliusa Jaenzona, które ożywiły ezoteryczny świat twórczości Selmy Lagerlöf i pozwoliły duchom zmarłych zaistnieć na ekranie na równych prawach z żywymi bohaterami. Do największych pasjonatów filmu zaliczali się m.in. Charlie Chaplin i Ingmar Bergman.